Ο Δημήτριος Θ. Κουρέτας (1901-1984) ήταν νευρολόγος-ψυχίατρος, από τους πρωτεργάτες της ψυχανάλυσης στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στην Τρίπολη. Άρχισε τις ιατρικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τις ολοκλήρωσε στη Στρατιωτική Σχολή της Λυών, όπου ολοκλήρωσε και το διδακτορικό του. Εργάστηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου το ο 1935 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ψυχιατρικής Κλινικής. Το 1937 εξελέγη Υφηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και το 1943, έχοντας παραιτηθεί από τον στρατό, Καθηγητής Νευρολογίας και Ψυχιατρικής στη νεοϊδρυθείσα τότε Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έδρα που κράτησε μέχρι το 1948. Το διάστημα 1946-1951 συμμετείχε στην πρώτη ελληνική ψυχαναλυτική ομάδα, που απαρτίζονταν επιπλέον από τη Μαρία Βοναπάρτη, τον ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκο και τον ψυχίατρο Γεώργιο Ζεβιτζιάνο. Το 1964 εκλέχθηκε Καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και εφάρμοσε τις ψυχαναλυτικές μεθόδους στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο μέχρι το 1968 που συνταξιοδοτήθηκε. Είχε πλούσιο ψυχαναλυτικό συγγραφικό έργο.