Αποκατάσταση του Φάρου της Ντάνας στον Πόρο

    Κατά τη διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2010, το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη ολοκλήρωσε την πλήρη και εκ βάθρων αποκατάσταση του ιστορικού πετρόκτιστου φάρου Ντάνα στον Πόρο. Το έργο αυτό έρχεται σε συνέχεια της αποκατάστασης δύο άλλων ιστορικών φάρων της πατρίδας μας, του φάρου του ακρωτηρίου Ταίναρο και του φάρου του ακρωτηρίου Μαλέας, που ολοκληρώθηκαν το 2008 και 2009 αντίστοιχα. Με αυτό το πρόγραμμα αποκαθίστανται πλήρως πολύτιμα ιστορικά μνημεία της πολιτιστικής ναυτικής μας κληρονομιάς και αποδίδονται στο Πολεμικό μας Ναυτικό σε άριστη κατάσταση. Η προσπάθεια αυτή συνδυάζεται και με τον χαρακτηρισμό των φάρων αυτών, που είναι ούτως ή άλλως διατηρητέα κτίρια και σαν μνημείων ιδιαίτερης πολιτιστικής σημασίας, με τη βοήθεια του Υπουργείου Πολιτισμού, της Υπηρεσίας Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού και του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Ο πετρόκτιστος φάρος της Ντάνας, που δεσπόζει στην είσοδο του κόλπου του Πόρου, βρισκόταν σε πάρα πολύ άσχημη κατάσταση, με μεγάλες ζημίες, παλαιότερες επεμβάσεις και βανδαλισμούς και έτσι η πλήρης αποκατάστασή του χρειάστηκε μεγάλο κόπο, μεράκι και έξοδα. Το αποτέλεσμα όμως είναι εντυπωσιακό και ο ανακαινισμένος φάρος είναι σήμερα ένα στολίδι για την περιοχή του Πόρου και μια υπενθύμιση για την αξία αυτών των σπουδαίων πολιτιστικών μνημείων της ναυτικής μας κληρονομιάς. Το κτίριο του φάρου και οι ενδιαιτήσεις του αποκαταστάθηκαν πλήρως και έτσι θα εξυπηρετούν τόσο τους φαροφύλακες που θα τοποθετηθούν εκεί, όσο και τους πολυάριθμους επισκέπτες του. Το κτίριο εξοπλίστηκε με φωτοβολταϊκά συστήματα για την πλήρη ενεργειακή του επάρκεια (που όμως δεν επηρεάζουν καθόλου την αισθητική της περιοχής ή του κτιρίου). Όλες οι εργασίες εκτελέστηκαν από ειδικευμένα συνεργεία που έχουν αποκαταστήσει τους φάρους του Ταινάρου και του Μαλέα, με την επίβλεψη του αρχιτέκτονα κ. Δημ. Ευταξιόπουλου, με την πολύτιμη συμβολή της τοπικής κοινωνίας του Πόρου και της Υπηρεσίας Φάρων του Πολεμικού Ναυτικού. Όπως και στις προηγούμενες δύο περιπτώσεις, το σημαντικό αυτό έργο είναι αφιερωμένο στη μνήμη της Αικατερίνης και του Κωνσταντίνου Λασκαρίδη.